بررسی محیط رسوبی دیرینه، زیست چینه نگاری و چینه نگاری سکانسی مرز پرمین-تریاس با استفاده از روشی ترکیبی در حوضه دور از ساحل خلیج فارس، ایران

چهار میدان فوق عظیم و تعداد فراوانی از میادین عظیم گازی در ناحیه زاگرس (جنوبغرب ایران) کشف شده اند. این میادین گازی در بخشِ شرقی کمربند چین خورده متمرکز شده اند که از کربناتهای پرمین-تریاس متعلق به سازند دالان بالایی و سازندِ کنگان حاصل شده اند. در این پژوهش مطالعات دقیقِ بایواستراتیگرافی، محیط رسوبی و چینه نگاری سکانسی بر روی نمونه های متعلق به توالیِ اواخرِ پرمین میانی تا تریاس، که شامل 850 مقطع بدست آمده از مغزه چاه SPD12C-08 واقع در میدان گازی پارس جنوبی میباشند، صورت پذیرفته است.
در بخش پرمین با مقایسه این برش با برشهای مرجعِ Lopingian، چهار زون زیستی شناسایی گردید که شامل موارد زیر هستند:
1- بایوزونی که با ظهور و انقراض گونه Shanita amosi مشخص میشود و سن Late midian دارد.
2- بایوزونی که با ظهور گونه Paraglobivalvulina mira در طی اولین طغیان آب دریا مشخص میشود که سنِ آن Early Wuchiapingian است و قویاً محیط زیستِ پرمین میانی را تداعی میکند.
3- بایوزونی که با ظهور گونه Paradagmarita monodi و گونه های شاخص فراوان دیگر شناسایی میشود و سن آن Middle Wuchiapingian میباشد.
4- بایوزونی که با تجمعی از گونه هایی مثل Charliella altineri و Neomillerella mirabilis تعیین شده و سن Late Wuchiapingian را دارد.
توالی تریاس تنها دارای بایوزون Spirorbis phlyctaenae Zone میباشد. مقایسه با بایوزونهای مختلفِ حوزه تتیس منجر به آن شد تا سن Late Midian-Late Djulfian برای سازند دالان و سن Scytian برای سازند کنگان درنظرگرفته شود. رسوبات دورآشامین و اسکیتین شناسایی نشدند که این امر نشانگر وجود ناپیوستگی بین دو سازند میباشد.
مطالعات رسوبی منجر به شناسایی 11 ریزرخساره متعلق به پنج کمربند رخساره ای گردید. جغرافیای دیرینه عمومی برای این سیستمِ رسوبی، شلف حاشیه ای با یک پلتفورم داخلی که بسیار مسطح و رمپ مانند است و توپوگرافی کمی دارد، معرفی میگردد. همچنین چهار سکانس رسوبی رده سوم برای این رسوبات تعیین شد.