نگرشی نوین بر زیست چینه ای طبقات پرمین سازند جمال در برش باغ ونگ، ناحیه شیرگشت (ایران مرکزی)

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم تحقیقات تهران، گروه زمین شناسی، تهران، ایران

2 پژوهشکده سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور، تهران، ایران

3 گروه زمین شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال، تهران، ایران

چکیده

برش باغ ونگ در 45 کیلومتری شمال باختری ناحیه طبس و جنوب ناحیه شیر گشت واقع شده است. در این برش رسوبات پرمین سازند جمال به ضخامت حدود 270 متر با ناپیوستگی همشیب روی سازند سردر قرار گرفته است. سپس رسوبات تریاس زیرین سازند سرخ شیل، به طور تدریجی و پیوسته بر روی طبقات پرمین بالایی سازند جمال قرار گرفته است.
تعداد 124 نمونه به طور سیستماتیک از لایه های مختلف برش باغ ونگ برداشت گردید که پس از مطالعه دقیق فسیل شناسی تعداد 41 جنس، 48 گونه از فرامینیفرا و 10 جنس، 12 گونه از آلگ ها شناسایی گردید.
در مطالعه زیست چینه ای این برش، فسیل های شاخص از انواع فوزولینیدا مشاهده شد که از بین آنها زیست زون های تجمعی زیر انتخاب و با بایوزون های جهانی پیشنهاد شده توسط Leven (1975)و Ishii (1975) مطابقت داده شد.
Paradunbarula – Geinitzina Assemblage Zone (Murghabian),
Dagmarita – Paraglobivalvulina Assemblage Zone (Djulfian),
Colaniella – Reichelina Assemblage Zone (Changhsingien).
همچنین در این مطالعه، سن زمین شناسی زیر واحدهای 1و2 سازند جمال (بخش باغ ونگ) با توجه به فسیل های شاخص آن به آشکوب مرغابین زیرین نسبت داده شد.

کلیدواژه‌ها


Boudagher-Fadel, M.K., 2008. Evolution and Geological Significance of Larger Benthic Foraminifera. Developments in
Palaeontology & Stratigraphy 21, Department of Earth Sciences, University College London, WC1E 6BT, UK. 540 pp.
Bozorgnia, F., 1973. Paleozoic Forminiferal Biostratigraphy of Central and East Alborz mountains, Iran. N.I.O.C.
Geological Labratories, Publication No 4. 185 pp.
Flugel, H. W., 1995. Biostratigraphie Und Korallenfaunen Des Jungpalaozoikums Ost-Irans. Geol. Palaont. Mitt.
Innsbruck, 20: 35-49.
Glaus, M., 1964. Trias und oberperm im Zentralen Elburs (Persien): Eclog.geol.Helv., 57(2): 491-508
Hamedi, M. A., partoazar, H., 1987. Review of Sardar and Jamal Formations and Howz-e dorah Section. Geol. Surv. Iran,
34 pp. (in Persian).
Harlan Johnson, J., 1963. Pennsylvanian and Permian Algae. Quarterly of the Colorado School of Mines, Volume 58,
Number 3. 211 pp.
Ishii, k., Okimura, Y., Nakazawa K., 1975. On The Genus Colaniella and its Biostratigraphic Significance: Journal of
Geosciences, Osaka City Universist, 19, p. 138.
Karimi-Bavandpur, A., 1976. Geologic map of the Tabas, Geological Survey of Iran, scale 1: 100,000.
Leven, E. Ja., 1975. Stage-Scale of the Permian deposits of Tethys: Moscow society of Naturalists, Geological Series,
Bulletin, 50(1): 5-21 (in Russian).
Lys, M., Colchen, M., Bassoullet, J.P., Marcoux J. et Mascle G., 1980. La Biozone A Colaniella Parva Du Permian
Superieur Et Sa Microfaune Dans Le Bloc Calcaire Exotique De Lamayuru Himalaya Du Ladakh, 23( 2): 76-108.
Partoazar, H., 1995. Changsingian stage in east Iran. Discovery of genus Colaniella and its biostratigraphic importance.
Geological Survey of Iran Geosciences Periodical, 3: 44–53 (in Persian).
Partoazar, H., 1995. Permian deposits in Iran. Treatise on the geology of Iran. Geol. Surv. Iran, 22, 340 pp. (in Persian).
Ruttner, A., Nabavi, M.H., Hajian, J., 1968. Geology of the Shirgesht area (Tabas area, East Iran), Geolo. Surv. Iran, Rep.
152 Partoazar et al. Geopersia, 4 (2), 2014
4, 133 pp.
Senowbari-Daryan, B., Rashidi K., 2011. Lercaritubus Problematicus Flugel, Senowbari-Daryan & di Stefano and Vangia
Telleri (Flugel): Two Problematic Organisms from the Permian Jamal Formation of Shotori Mountains, Northeast Iran.
Rivista Italiana di Paleontologia e Stratigrafia, volume 117, no. 1, 2 pls., PP. 105-114.
Stocklin, J., Eftekhar-Nezhad, J., hushmandzadeh, A., 1965. “Geology of the Shotori Range (Tabas area east Iran)”, Geol.
Surv. Iran, 69 pp.